De Dansmarathon (They Shoot Horses, Don’t They?) gaat over een uitputtingsslag waarin koppels zo lang mogelijk moeten blijven dansen om geld en roem te winnen. Wat begint als een showachtig spektakel, verandert langzaam in een meedogenloze strijd tegen vermoeidheid, honger en wanhoop.
De dansvloer wordt een spiegel van de samenleving: deelnemers leggen hun dromen, angsten en verlangens bloot, terwijl het publiek vermaakt wordt door hun lijden. Het stuk stelt indringende vragen over menselijke waardigheid, uithoudingsvermogen en de grenzen tussen spel en werkelijkheid.
